Eén van de veel voorkomende problemen bij mensen met burn-out klachten is dat ze moeite hebben met grenzen stellen. Ze hebben moeite met Nee zeggen en willen aardig gevonden worden. Dit wil natuurlijk bijna iedereen, maar wanneer trek je de grens en zeg je Nee zo is het genoeg. Dit komt meestal aan het licht op de werkvloer, bij hoge werkdruk en wanneer er telkens meer en meer van je wordt verwacht.
Er staat hier ook vaak heel wat op het spel, want je kunt denken straks heb ik geen baan meer en hoe moet ik dan mijn huis nog betalen of kleding voor mijn kinderen kopen? Het is natuurlijk niet alleen op het werk dat je grenzen moet stellen ook bij je kinderen, je partner, familie, vrienden of andere personen.
Rond mijn 25e ben ik thuis komen te zitten met een burn-out, niemand die het begreep. Ik kon alleen nog maar huilen, had hyperventilatie, drukkende pijn op mijn borst en was werkelijk doodmoe en heb zo ongeveer de 1e 2 weken alleen maar geslapen.
Hoezo jij hebt toch alles hoorde ik vaak? Je bent jong, een leuk huisje, goede baan, ziet er goed uit, leuke vrienden wat heb jij nou nog te wensen?
Ja, dat wist ik zelf ook niet destijds en dat maakte het alleen nog maar vervelender en ik schaamde me ontzettend. Had ik maar een gebroken been dacht ik vaak dan kunnen ze zien waarom ik niet aan het werk ben. Ik durfde niet naar het dorp, buiten te fietsen, te lachen, want ja dan zal het ook wel weer goed met je gaan en zo beland je nog verder van waar je naartoe wil. Ik voelde me totaal alleen en onbegrepen. Alsof ik op een wolk zat en iedereen verder ging met zijn of haar leven en ik het niet bij kon benen, lichamelijk en psychisch niet.
Toen begon mijn zoektocht en kwam ik erachter dat ik moeite had met grenzen stellen, keuzes maken en dat ik een perfectionist was en af en toe nog ben 
😉 aardig gevonden wilde worden en helemaal niet goed wist wie ik was, wat ik wilde en wat ik belangrijk vond. Op zich helemaal niet zo gek achteraf vind ik, want op die leeftijd maak je vaak een hoop belangrijke keuzes. Dat is het voordeel van ouder worden, je leert jezelf steeds beter kennen en weet wat belangrijk voor je is. Maar toch hoor ik nog vaak om me heen dat mensen het moeilijk vinden om Nee te zeggen of om hulp te vragen! Dat is jammer en niet nodig.
Nee is niet zielig en ook niet onaardig. Dat is opkomen voor jezelf en je eigen waarden. Heel belangrijk!! Wanneer je hier te weinig gehoor aan geeft, leef je steeds verder af van wie je bent en wordt je hier niet gelukkig van! 
🍀🍀🍀