Mama is op !!!!
Dat dacht ik vanmorgen na weer een slapeloze nacht. Jeetje hoe hou ik dit vol, vraag ik me vaak af en hoe doen andere moeders dat?
Al ongeveer 6 jaar slaap ik geen nacht door en dat doet helaas geen goed aan mijn humeur, mijn uiterlijk, mijn relatie, mijn concentratievermogen, mijn inlevingsvermogen, mijn eetgedrag, mijn geduld richting de kinderen en ga zo maar door……..
Dit laat ik natuurlijk zo min mogelijk merken, want ja wie heeft er wat aan. Doorgaan, doorgaan, niet zeuren, schouders eronder, wordt vanzelf beter als ze 16 zijn, andere moeders hoor ik ook niet klagen. Dat zijn dan weer die vervelende kritische stemmetjes. Wat zijn wij toch streng voor ons zelf. Ik betrap me daar zelf ook vaak op.
Soms wat aardiger zijn voor ons zelf mag best, de situatie accepteren dat het nu “even” zo is en het bespreekbaar maken helpt vaak een hoop. Want jij en ik zijn zeker niet de enige met deze allesoverweldigende vermoeidheid. Plan tijd in voor jezelf om op te laden!